Οι επιλεκτικές ευαισθησίες της ΦΙΣ αποδεικνύουν ότι δεν είναι φιλελεύθεροι αλλά περιθωριακοί. Η ΦΙΣ - σε αντίθεση με την κατεύθυνση στην οποία κινούνται οι γνήσιοι φιλελεύθεροι παγκοσμίως - όχι μόνο δεν τάσσεται κατά του μονοπωλίου που έχει το Κράτος στον θεσμό του γάμου, αλλά θέλει να επεκταθεί αυτός ο θεσμός και στους ομοφυλόφιλους, πράγμα με το οποίο διαφωνούν οι Έλληνες κατά συντριπτική πλειοψηφία. Υπάρχουν κυριολεκτικά χιλιάδες νομοθετικές ρυθμίσεις όπου το Κράτος αποδίδει προνόμια στους έγγαμους εις βάρος των άγαμων και, φυσικά, η ΦΙΣ δεν έχει πει κουβέντα για την κατάργηση αυτών των προνομίων, δηλαδή για την ανάγκη να υπάρχουν τα ίδια δικαιώματα και οι ίδιοι νόμοι, χωρίς διακρίσεις, σε όλα τα άτομα. Αντιθέτως, θέλει να επεκταθούν αυτά τα προνόμια στους ομοφυλόφιλους. Φυσικά αυτή η στάση της υπέρ των ομοφυλοφίλων δεν θα μπορούσε να μην έρθει σε σύγκρουση με το θεσμό της εκκλησίας. Έτσι, αλ καρτ, θυμούνται όλοι οι ψευτοφιλελεύθεροι ότι η Εκκλησία έχει κάποια φορολογικά προνόμια και την παρουσιάζουν ως "άρχουσα τάξη", ως μοχθηρά κοράκια, σε τέτοιο βαθμό ώστε να θυμίζουν σοβιετικές καρικατούρες του "μεγάλου κεφαλαίου". Αντί να θέλουν να μειωθούν οι φόροι των ατόμων στο επίπεδο στο οποίο πληρώνει η εκκλησία, θέλουν να αυξηθεί η φορολογία, μόνο και μόνο επειδή θα πληρώνει η (στοχοποιημένη και καταφανώς μισητή από αυτούς) εκκλησία. Εκτός του ότι αυτή η στάση απηχεί τους κομμουνιστές που θέλουν να πληρώνουν οι άλλοι και να τα τρώνε αυτοί, φαίνεται να γίνεται και κάπως αναγκαστική, διότι εάν είναι να επεκτείνουμε τα προνόμια υπέρ των έγγαμων, που θα βρεθούν τα λεφτά για τους ομοφυλόφιλους; Χρειάζεται ισχυρό φορολογικό Κράτος να πραγματοποιήσει τη "φιλελεύθερη"-ομοερωτική αναδιανομή του πλούτου... Δυστυχώς αυτή η εικόνα περισσότερο δείχνει έναν ανώριμο ομοφυλόφιλο τυφλωμένο από γινάτι να (επι)δειχθεί απέναντι σε κάθε φιλελεύθερη λογική, παρά ένα φιλελεύθερο κόμμα. Η ΦΙΣ, είτε θα αποκτήσει συνεκτική ιδεολογία, είτε θα συνεχίσει να είναι τόσο παρακμιακή όσο μια δράκα ψυχωσιακών πολιτισμικών μαρξιστών που θέλουν να επιβάλλουν τις εκκεντρικές τους απόψεις στην υπόλοιπη κοινωνία ή μια παρεούλα του περιθωρίου που το μόνο που τους ενώνει πραγματικά, δεν είναι η ιδεολογία, αλλά τα αντισυμβατικά τους σεξουαλικά ένστικτα.