Έχει σχέση ο Καπιταλισμός με τους πλούσιους;
Ο ψευδοχρήστης tabacock ή κάπως έτσι τέλος πάντων, έφερε στην αντίληψή μου ένα επιχείρημα που έχει εμφανιστεί πολλές φορές εδώ μέσα, το έχω απαντήσει εύκολα, αλλά δεν το θεώρησα άξιο ανάλυσης. Αυτό το οποίο λέει λοιπόν είναι το εξής: Αρχικά παρουσιάζει κάποιες περιπτώσεις πλούσιων ανθρώπων, οι οποίοι έχουν βγάλει τα λεφτά τους με αμφισβητούμενης ηθικής μεθόδους ή τα έχουν βγάλει με τη βοήθεια του Κράτους, διατείνεται δε ότι όλοι αυτοί έβγαλαν τα χρήματά τους στον ...καπιταλισμό, ο οποίος δεν υπάρχει πουθενά σε αυτήν τη Γη. Ύστερα λέει πως στον Καπιταλισμό εξουσιάζει όποιος είναι πλούσιος. Και έτσι βγάζει το συμπέρασμα ότι στον καπιταλισμό (θα) κυβερνάνε αυτοί οι εκκεντρικοί "άνθρωποι", για να "δείξει" ότι ο καπιταλισμός είναι κακός και έτσι πρέπει να παραδώσουμε την εξουσία στο δολοφονικό Κράτος, το οποίο δήθεν είναι πολύ καλό.
Πρώτα λοιπόν όλοι αυτοί δεν έβγαλαν χρήματα στον καπιταλισμό. Τα έβγαλαν μέσα σε ένα κρατικιστικό περιβάλλον, όπου επικρατούν κρατικιστικές αξίες και συνθήκες, οι οποίες θα εξαφανιστούν όταν εξαφανιστεί και το Κράτος.
Αλλά ακόμα και να υποθέσουμε ότι κάποιος βγάζει χρήματα στον καπιταλισμό. Είναι σωστό ότι όποιος βγάζει χρήματα στον καπιταλισμό εξουσιάζει κατά κάποιον τρόπο; Η απάντηση είναι όχι, στον καπιταλισμό δεν υπάρχει εξουσία. Ο καπιταλισμός είναι το σύστημα εκείνο στο οποίο ο άνθρωπος έχει την απόλυτη κυριαρχία μέσα στη σφαίρα επιρροής του. Εάν ένας άνθρωπος οσοδήποτε φτωχός, δεν επιθυμεί καμία απολύτως επαφή με τον πλούσιο, οσοδήποτε πλούσιο, τότε ο πλούσιος δεν έχει το δικαίωμα να κάνει τίποτα στον φτωχό, συμπεριλαμβανομένου και να τον εξουσιάσει.
Επιπρόσθετα, ποτέ τα χρήματα δεν είναι αυτοσκοπός στη ζωή. Δεν μπορείς να απολαύσεις τα χρήματα, τα χρήματα αποτελούν μέσο απόλαυσης της ζωής. Το οποίο σημαίνει ότι όποιος έχει χρήματα δεν είναι αναγκαίο να απολαμβάνει τίποτα. Στον καπιταλισμό θα υπάρχει ένα είδος ειδικής εργασίας το οποίο ο καπιταλιστής Walter Block ονόμασε εθελοντική σκλαβιά. Απλό παράδειγμα: η γυναίκα του Β πεθαίνει και χρειάζεται μια εγχείρηση που κοστίζει 20 εκατομμύρια ευρώ (φυσικά δεν θα υπάρχουν ευρώ στον καπιταλισμό) και ο Β δεν έχει αυτά τα λεφτά. Μουνόδουλος γαρ, προσφέρει τον εαυτό του, στον οποίο έχει κυριαρχικά δικαιώματα, που σημαίνει έχει τη δυνατότητα να τα εκχωρήσει όλα, σε έναν πλούσιο Α, ο οποίος είναι σαδιστής, έναντι του ποσού των 20 εκατομμυρίων. Ο Α πληρώνει το ποσό, αρπάζει τον Β και αρχίζει να τον κατουράει στη μάπα και να τον δέρνει. Ο Β είναι εκατομμυριούχος. Είναι ευτυχισμένος; Ναι (μουνόδουλος γαρ). Είναι αξιοπρεπής; Όχι. Εξουσιάζει κανέναν; Όχι, τουναντίον, τον εξουσιάζουν ΚΑΙ είναι πλούσιος.
Σε όλα τα παραπάνω υπάρχει ένας σεβασμός προς το άλλο άτομο και τη σφαίρα επιρροής του, την ατομική του ιδιοκτησία. Κανείς δεν παρεμβαίνει στη ζωή των άλλων. Μόνο όταν το άτομο αποφασίσει, μπορεί να συμφωνήσει να έχει επαφές με άλλα άτομα σε αμοιβαία αποδεκτούς όρους. Το άλλο άτομο είναι κυρίαρχό. Το άλλο άτομο, είτε είναι πλούσιο είτε φτωχό, μπορεί να χρησιμοποιεί τον πλούτο του για την επίτευξη της ευτυχίας - και αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του καπιταλισμού, γιατί μόνο όταν το άτομο είναι σε θέση να αξιοποιήσει τον πλούτο του κατά τον τρόπο που αυτό επιθυμεί και όχι μόνο κατά τον τρόπο τον οποίο εγκρίνει η εξουσία, μπορεί να απολαύσει τα μέγιστα από αυτόν (υπάρχει εκτενής αναφορά και στο Road To Serfdom του Χάγιεκ για αυτό). Βάση λοιπόν του Καπιταλισμού είναι η Ελευθερία και όχι ο Πλούτος. Μπορεί ο Καπιταλισμός να παράγει περισσότερο πλούτο από τα κρατικιστικά-τυραννικά καθεστώτα, αλλά αυτό οφείλεται μόνο στα κίνητρα και τη διάθεση των ανθρώπων. Οι άνθρωποι, μόνο όταν είναι Ελεύθεροι και γνωρίζουν ότι οι ατομικές τους προσπάθειες θα αποδώσουν καρπούς τους οποίους θα τους κρατήσουν τα άτομα και όχι οι εξουσιαστές και τα παράσιτα, αποκτούν το μέγιστο κίνητρο για την παραγωγή του πλούτου. Δεν είναι εργοστάσιο ο Καπιταλισμός να προσφέρει ένα μηχάνημα στους ανθρώπους και να χρησιμοποιούν το μηχάνημα οι άνθρωποι για να βγάλουν πλούτο. Τα μηχανήματα τα φτιάχνουν οι άνθρωποι όταν έχουν κίνητρο, και όταν δεν είναι κύριοι του εαυτού τους, αλλά σκλάβοι της συλλογικότητας και του Κράτους, χωρίς να το έχουν επιλέξει, χωρίς να υπάρχει διέξοδος, δεν έχουν κίνητρα.
Αυτό το οποίο προσφέρει ο Καπιταλισμός είναι Ελευθερία, όχι Πλούτος. Ο Πλούτος παράγεται από την Ελευθερία.
Εν αντιθέσει, σε όλα τα κρατικιστικά καθεστώτα, βλέπουμε το αντίθετο της Ελευθερίας, βλέπουμε ότι το άτομο γεννιέται σκλάβος, εξουσιάζεται από το Κράτος και δίνει τον πλούτο του στο Κράτος. Ποιο επομένως είναι το μοναδικό πράγμα που προσφέρει ο Κρατικισμός; Πλούτος αν γίνεις εξουσιαστής. Το μόνο πράγμα για το οποίο είναι εξουσιαστής ο κάθε κρατικιστής είναι για να αποκτήσει πλούτο (με τη βία από τους συνανθρώπους του). Ο υλισμός είναι μια εμμονή χωρίς την οποία δεν μπορεί να κάνει ο Κρατικισμός. Πάρε για παράδειγμα τον Φασισμό. Υπάρχει Φασισμός όταν το Φασιστικό Κράτος δεν μπορεί να φορολογήσει κανέναν; Υπάρχει Κομμουνισμός όταν δεν μπορεί το Κομμουνιστικό Κράτος να πάρει απολύτως τίποτα από τους παραγωγούς; Υπάρχει Δημοκρατία αν πάμε στα σχολεία μια Κυριακή και ψηφίσουμε στο ερώτημα "Τι ομάδα είστε, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός κ.ο.κ.;" Προφανώς και όχι. Τόσο η Δημοκρατία, όσο και ο Κομμουνισμός, όσο και ο Φασισμός, για να λειτουργήσουν χρειάζονται τα λάφυρα της φορολογίας. Μόνο όταν υπάρχει η δυνατότητα να αρπαχθεί από τον παραγωγό ο πλούτος, ο Φασισμος/Κομμουνισμός/Δημοκρατία, αποτελούν τη νομιμοποίηση της νομής του πλούτου από τα παράσιτα. Και αυτή η νομή είναι ο τελικός στόχος του κάθε κρατικιστή.
Συνοψίζοντας, ο Καπιταλισμός είναι το σύστημα το οποίο υπόσχεται και δίνει Ελευθερία σε όλους. Ο Κρατικισμός (Δημοκρατία, Κομμουνισμός, Φασισμός, και όλα τα παράγωγά τους) είναι το σύστημα το οποίο υπόσχεται, σε μερικούς, Πλούτο, τον οποίο τον αρπάζει με τη βία από όλους τους υπολοίπους.
Όταν λοιπόν κάποιος λέει "Πω πω κοίτα αυτός που είναι πλούσιος, είναι ανώτερος, είναι εξουσιαστής, κ.ο.κ." γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι δεν μιλάει για τον Καπιταλισμό και το χαρακτηριστικό πρότυπο του συγκεκριμένου συστήματος είναι κάποιος από τους ευνοημένους της δημοκρατίας, του κομμουνισμού ή του φασισμού, όπως ο Μπόμπολας, ο Τσαουσέσκου και ο Κρουπ.
Ούτε ο Μπόμπολας, ούτε ο Τσαουσέσκου, ούτε ο Κρουπ έχουν καμία σχέση με τον καπιταλισμό, μολονότι ήταν πλούσιοι, ακριβώς γιατί ο Καπιταλισμός δεν έχει καμία σχέση με τους πλούσιους. Ο Καπιταλισμός είναι εκείνο το σύστημα αυτοοργάνωσης της κοινωνίας το οποίο δίνει Θεσμική Ελευθερία σε Όλους, ανεξάρτητα από τις οποιεσδήποτε επικρατούσες υλικές συνθήκες, και είναι επιθυμητό, κυρίως διότι η ευτυχία των ατόμων μεγιστοποιείται μέσα στον Καπιταλισμό γιατί αυτά έχουν την ευχέρεια να χρησιμοποιήσουν τους πόρους και τις δυνάμεις τους με τον τρόπο ο οποίος ταιριάζει καλύτερα στις ατομικές τους ανάγκες και επιθυμίες. Ο Καπιταλισμός δεν δίνει περισσότερο πλούτο σε κανέναν. Τα άτομα παράγουν τον πλούτο και τα άτομα δίνουν τον πλούτο. Και ο μόνος λόγος που τα κάνουν όλα αυτά έχοντας καλύτερα αποτελέσματα από το τα υπόδουλα άτομα των κρατικιστικών καθεστώτων, είναι ότι είναι Ελεύθερα και είναι Ελεύθερα εξαιτίας του Καπιταλισμού.