Kαι μόνο που αυτός ο τύπος (who the ****?) χρησιμοποιεί τη λέξη "νεοφιλελευθερισμός" αποδεικνύει ότι δεν είναι φιλελεύθερος. Η λέξη αυτή είναι δημιούργημα των Ναομικλαϊνικών και των Στιγκλιτσικών. Κανέναν φιλελεύθερο δε θα ακούσεις ποτέ να μιλάει για neoliberalism, πόσο μάλλον κανέναν αναρχοκαπιταλιστή.

Ολως τυχαίως ο παρανοϊκος ξεχασε να αντιγράψει αυτό:

Μετά απο τους λεκτορες του καρντιφ, τωρα οι επικουροι του Παν. Πελ....

Ο αν/καπισμος επιτίθεται με ομοβροντία (απο πορδες)

τι σχέση έχει μωρέ ο κατσίβλαχος Πελοποννήσιος με τον Αναρχοπιταλισμό; Με εφημερίδα σκουπιζόταν αυτός στο κωλοχώρι του.

Χαίρομαι ιδιαιτέρως που οι ενστάσεις σου δεν έχουν κανένα σοβαρό επίπεδο και νόημα.

Η πρώτη ένσταση, ότι ξέχασα να γράψω την ιδιότητα του αρθρογράφου, αποδεικνύεται εύκολα ότι είναι ψέμα. Μπορείς να κοιτάξεις την ώρα του τελευταίου edit μου και του δικού σου post για να καταλάβεις ότι πλέον σου έχουν τελειώσει όλα τα επιχειρήματα και επιστρατεύεις φαιδρότητες.

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι κομμουνιστικός νεολογισμός και όντως ο συγκεκριμένος καθηγητής δεν είναι φιλελεύθερος. Παραδέχεται ότι ο φιλελευθερισμός είναι ανώτερος από την αποτυχημένη ιδεολογία σου, σε όλες της τις παραλλαγές, γιατί απλά διαθέτει τη στοιχειώδη ευφυία. Ο τίτλος "ποιος φοβάται τον νεοφιλελευθερισμό" αναφέρεται στους ομολόγους σου οι οποίοι αφορίζουν κάθε τι φιλελεύθερο, το οποίο καταδεικνύει τη  χρεοκοπία/αποτυχία τους συστηματός σας, ως νεοφιλελεύθερο, όπου ο νεοφιλελευθερισμός θεωρείται κάτι κακό. Ο συγκεκριμένος καθηγητής, καίτοι υιοθετεί τη λέξη νεοφιλελεύθερος, δεν τη χρησιμοποιεί ως κάτι το αρνητικό.

Η τρίτη ένσταση αφορά στο καθηγητηλίκι. Ως σοβαρός ιδεολόγος ασχολούμαι με κείμενα των ανθρώπων του πνεύματος, καθηγητών, συγγραφέων κτλ. γνωρίζοντας ότι η συντριπτική πλειοψηφία τους εργάζεται στα μονοπώλια του Κράτους και υποστηρίζει τα συμφέροντα του αφεντικού τους. Ωστόσο υπάρχουν και εξαιρέσεις, είτε των καθηγητών του Mises και άλλων παρόμοιων οργανισμών, που δεν ανήκουν στο Κράτος, είτε εξαιρέσεων όπως ο Ευαγγελόπουλος, του οποίου τα λόγια πάνε κόντρα στο αφεντικό σου, το Κράτος. Άρα που είναι το μεμπτό; Εσύ, που έχεις επηρρεαστεί από αυτούς τους γελοίους τσαρλατάνους καθηγητάδες του κρατικισμού, κάθεσαι και ασχολείσαι με κείμενα λαϊκιστών δημαγωγών και πολιτικάντηδων και ποιηματάκια ξεμωραμένων στρατηγών. Από τη μια είναι τα λαμπρά πνεύματα, των οποίων τα λόγια συνεπάγονται και πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας, προς όφελος της Ελυθερίας, και από την άλλη είναι κάποιοι κατ'επάγγελμα ψεύτες και απατεώνες, που εμπνεύουν σφαγείς και παράσιτα.

Η ανθρωπότητα, και ακόμα πολύ περισσότερο η Λευκή Φυλή και οι Έλληνες, έχουν άμεση ανάγκη από την ανώτερη ανάπτυξη του φιλελευθερισμού και όχι τις σφαγές και τον παρασιτισμό του σοσιαλισμού.

Όλα τα κρατικά πανεπιστήμια είναι αναποτελεσματικά και τρισάθλια. Ωστόσο φιλελεύθερος δεν είναι όποιος διδάσκει στα πανεπιστήμια τα οποία αναφέρεις - τα οποία λαμβάνουν κρατικές χρηματοδοτήσεις και σε μεγάλο βαθμό παπαγαλίζουν τον κρατικισμό - αλλά όποιος έχει τη διανοητική γενναιότητα να δει πέρα από την προπαγάνδα του κρατικισμού που αναμυρηκάζεις και να υπερασπιστεί τη λογική απέναντι στη σκοταδιστική προπαγάνδα της εξουσίας.

Ένας κρατικός υπάλληλος δεν είναι γενίτσαρος. Αυτός που από μικρός ακούει και πιστεύει την προπαγάνδα του Κράτους είναι γενίτσαρος. Εσύ για παράδειγμα δεν δείχνεις να καταλαβαίνεις. Ένας άνθρωπος του πνεύματος όμως μπορεί να καταλάβει. Ένας SS μπορεί να δείξει ανθρωπιά και να σώσει έναν άδικα μελλοθάνατο. Ένας κομισάριος μπορεί να απελευθερώσει έναν μελλοθάνατο από τα γκούλαγκ ή να του επιτρέψει να εισάγει ένα αγαθό της Δύσης στον σκοταδισμό της ΕΣΣΔ. Το πιο τρανό παράδειγμα υπήρξε η Αμερική, όπου σχεδόν όλοι οι υπήκοοι των Ίνκας και των υπολοίπων σοσιαλιστών αυτομόλησαν και πήγαν με τους απελευθερωτές Λευκούς.

Άλλο κάποιος ο οποίος εργάζεται σε συνθήκες οι οποίες επιβάλλονται με τη βία του Κράτους και άλλο ο γενίτσαρος. Φαντάσου έναν άνθρωπο που εργάζεται 12 ώρες την ημέρα και ξαφνικά λέει το Κράτος ότι η επιχείρησή του θα ανήκει στο Κράτος. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος εργαζόμενος πιστεύει στο νέο αφεντικό του. Παρ´ολα αυτά θα συνεχίσει να δουλεύει όπως δούλευε και θα δουλεύει για το Κράτος. Φαντάσου και έναν ανεπάγγελτο βλάκα που κάθεται και διαβάζει τους λόγους του Γκέμπελς όλη μέρα και άλλες ιδέες τις οποίες του τις πλασάρει το Κράτος απλόχερα. Κανείς δεν τον επιστράτευσε, δεν δουλεύει, κι όμως είναι γενίτσαρος.