Author Topic: Βόρεια Κορέα και εθνικοσοσσιαλισμός  (Read 220 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

National Bolshevik

  • Νταβατζής
  • Komkor
  • *****
  • Posts: 1633
  • Φήμη -3
    • View Profile
http://en.wikipedia.org/wiki/Politics_of_North_Korea

The politics of North Korea take place within a nominally democratic multi-party system within the framework of the official state philosophy, Juche, a concept created by Hwang Chang-yŏp for and later attributed to Kim Il-sung.[1][2] In practice, North Korea functions as a single-party state under a totalitarian[3] family dictatorship,[4][5] described even as an absolute monarchy[6][7][8] with Kim Il-sung and his heirs adopting many aspects of Empire of Japan, especially under Tennō Hirohito in the 1930s, including propaganda style, “paranoid nationalism”, xenophobia, and racism[9] – leading to the most recent characterization by academics as national-socialist state.[10][11][12]
 
Economist Intelligence Unit, while admitting that “there is no consensus on how to measure democracy” and that “definitions of democracy are contested”, lists North Korea in last place as the most authoritarian regime in its index of democracy assessing 167 countries.[13]

 
North Korea's political system is built upon the principle of centralization. While the constitution guarantees the protection of human rights, in practice there are severe limits on freedom of expression, and the government supervises the lives of the people closely. The constitution defines North Korea as "a dictatorship of the people's democracy" under the leadership of the Workers' Party of Korea, which is de facto the only legally permitted party. Despite the constitution's provisions for democracy, in practice, until 2011, Kim Jong-il exercised absolute control over the government and the country.
 
The ruling party, the WPK, is thought to allow some slight inner-party democracy (see Democratic centralism). The WPK has ruled since the creation in 1948. Two minor political parties exist but are legally bound to accept the ruling role of the WPK.[14] Elections occur only in single-candidate races[clarification needed] where the candidate has been selected by the WPK beforehand. Kim Il-sung served as General Secretary of the WPK from 1948 until his death in July 1994, simultaneously holding the office of Prime Minister from 1948 to 1972 and the office of President from 1972 to 1994. After his son won full power in 1998, the presidential post was written out of the constitution, and Kim Il-sung was designated the country's "Eternal President". Most analysts believe the title to be a product of the cult of personality he cultivated during his life.
 
The Western world generally views North Korea as a dictatorship; the government has formally replaced all references to Marxism-Leninism in its constitution with the locally developed concept of Juche, or self-reliance. In recent years, there has been great emphasis on the Songun or "military-first" philosophy. All references to communism were removed from the North Korean constitution in 2009.[15]
 
The status of the military has been enhanced and it appears to occupy the center of the North Korean political system; all the social sectors are forced to follow the military spirit and adopt military methods.
Kim Jong-il's public activity focused heavily on on-the-spot guidance of places and events related to the military. The enhanced status of the military and military-centered political system was confirmed at the first session of the 10th Supreme People's Assembly (SPA) by the promotion of National Defense Commission (NDC) members in the official power hierarchy. All ten NDC members were ranked within the top twenty on September 5, and all but one occupied the top twenty at the fiftieth anniversary of National Foundation Day on September 9.

FringeElements

  • Guest
Όλα τα σοσιαλιστικά κινήματα, περιλαμβανομένου του γερμανικού Ε/Σσμού ξεκίνησαν διεθνιστικά, δεν ήταν ιδεολογίες κομμένες και ραμμένες σε ένα συγκεκριμένο Έθνος. Παρ'όλα αυτά η τελική κατάληξη του σοσιαλισμού, όπως έχει αποδείξει και ο Χάγιεκ στο Road To Serfdom, είναι εθνικιστική. Αυτό ισχύει γιατί ο σοσιαλισμός χρειάζεται μια "κοινωνική" ομοφωνία πάνω στην οποία να πατήσει, δηλαδή κανένας πολίτης να μην διαφωνεί με τους στόχους και τους σκοπούς του κράτους. Αυτή η ομοφωνία είναι περισσότερο πιθανό να υπάρξει , δηλαδή περισσότερο εύκολο να επιβληθεί, σε μια συγκεκριμένη χώρα, ένα συγκεκριμένο έθνος, έναν συγκεκριμένο λαό, παρά σε όλον τον πλανήτη.

Ο γερμανικός Ε/Σσμός αντιστοίχως δεν έχει τίποτα το γερμανικό, θα μπορούσε κάλλιστα να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα - υπό την πεφωτισμένη καθοδήγηση, φυσικά, ημών των παλαιοελευθεριακών φασιστορασιαλιστών αναρχοκαπιταλιστών - αλλά σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να σκιαγραφήσουμε μια συγκεκριμένη πολιτική πλατφόρμα η οποία να καλύπτει όλα τα Έθνη και τις Φυλές της Ευρώπης, πόσω μάλλον του κόσμου.

Pepe the Frog

  • Marshal of the Soviet Union
  • ***********
  • Posts: 3032
  • Φήμη 4
    • View Profile
Πέραν πάσης αμφιβολίας η Βόρειος Κορέα είναι ένα εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς αν και εγώ προσωπικά προτιμώ την Συρία και το Ιράν.

mistermax

  • Marshal of the Soviet Union
  • ***********
  • Posts: 3917
  • Φήμη -17
    • View Profile
Όλα τα σοσιαλιστικά κινήματα, περιλαμβανομένου του γερμανικού Ε/Σσμού ξεκίνησαν διεθνιστικά, δεν ήταν ιδεολογίες κομμένες και ραμμένες σε ένα συγκεκριμένο Έθνος. Παρ'όλα αυτά η τελική κατάληξη του σοσιαλισμού, όπως έχει αποδείξει και ο Χάγιεκ στο Road To Serfdom, είναι εθνικιστική. Αυτό ισχύει γιατί ο σοσιαλισμός χρειάζεται μια "κοινωνική" ομοφωνία πάνω στην οποία να πατήσει, δηλαδή κανένας πολίτης να μην διαφωνεί με τους στόχους και τους σκοπούς του κράτους. Αυτή η ομοφωνία είναι περισσότερο πιθανό να υπάρξει , δηλαδή περισσότερο εύκολο να επιβληθεί, σε μια συγκεκριμένη χώρα, ένα συγκεκριμένο έθνος, έναν συγκεκριμένο λαό, παρά σε όλον τον πλανήτη.

ο σοσσιαλισμος κατασκευαζει και κρατος και εθνος, για μπορεσει να επιβαλει την δικτατορια του. Ας μην εχουν ψευδαισθησεις οι προοδευτικοι σοσσιαλιστες: ΧΑ και Συριζα, τα ιδια πραγματα θα κανουν, αναγκαστικα, οταν κερδισουν την εξουσια.
Εμεις ξερουμε πως δεν ειναι ολοι Αναρχικοι. Μονο αυτοι ειναι οι σωστοι, οι προκαθορισμενοι για την Ουτοπια. Τι σημασια εχουν οι υπολοιποι; Οι υπολοιποι ειναι απλως η ανθρωποτητα. Πρεπει να υπερεχει κανεις της ανθρωποτητας μεσω της ρωμης, μεσω του υψους της ψυχης, μεσω της περιφρονησης.

National Bolshevik

  • Νταβατζής
  • Komkor
  • *****
  • Posts: 1633
  • Φήμη -3
    • View Profile
Πέραν πάσης αμφιβολίας η Βόρειος Κορέα είναι ένα εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς αν και εγώ προσωπικά προτιμώ την Συρία και το Ιράν.
Το Ιράν δεν είναι σοσιαλιστικό.

aristeros

  • Guest
Πέραν πάσης αμφιβολίας η Βόρειος Κορέα είναι ένα εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς αν και εγώ προσωπικά προτιμώ την Συρία και το Ιράν.
Το Ιράν δεν είναι σοσιαλιστικό.
h syria ??

National Bolshevik

  • Νταβατζής
  • Komkor
  • *****
  • Posts: 1633
  • Φήμη -3
    • View Profile
Πέραν πάσης αμφιβολίας η Βόρειος Κορέα είναι ένα εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς αν και εγώ προσωπικά προτιμώ την Συρία και το Ιράν.
Το Ιράν δεν είναι σοσιαλιστικό.
h syria ??
H Συρία για πολλά χρόνια εξαρτιόταν από την ΕΣΣΔ, είτε αυτή ήταν επαναστατική (επί Στάλιν) είτε ρεβιζιονιστική (Χρουτσόφ και μετά) σαν αντίβαρο στις σιωνιστικές επιθέσεις στην περιοχή. Στην κυβέρνηση του Χαφέζ και μετέπειτα του Μπασάρ αλ-Ασάντ συμμετέχουν μαζί με το Μπα'αθ και άλλα κόμματα, 2 κομμουνιστικά κόμματα (το ένα είναι αυτό που ίδρυσε ο Χαλίντ Μπακντάς το 1936 με εξουσιοδότηση της Κομιντέρν του μεγάλου Στάλιν) και ένα ναζιστικό (SSNP) κόμμα. Στην οικονομία υπάρχει κρατικός έλεγχος, οπότε μπορεί να χαρακτηριστεί ότι η Συρία έχει μια μορφή σοσιαλισμού, όχι βέβαια με τα σωστά μαρξιστικά-λενινιστικά πρότυπα, μιας και δεν έχει καταλυθεί εντελώς η μπουρζουαζία. Βέβαια ένα καθεστώς σαν του Ασάντ, που δολοφονεί εργάτες και ανέχεται ναζιστικά κόμματα να συγκυβερνούν μαζί του, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί απόλυτα σοσιαλιστικό. Πιο πολύ σοσιαλιστικό από το Ιράν είναι βέβαια.

Προσέξτε, την κριτική αυτή την κάνω για τις δολοφονίες εργατών και απλού λαού από το καθεστώς, όχι για την αντιμετώπιση των φανατικών ισλαμιστών-πρακτόρων της Δύσης, που κι αυτοί με τη σειρά τους μόνο ελευθερία δε θέλουν να πετύχουν για το λαό και τους εργάτες, αλλά αντίθετα να φτιάξουν ένα ακόμα μεσαιωνικό καθεστώς.

 Ουσιαστικά η Βόρεια Κορέα είναι ότι πιο κοντά υπάρχει σήμερα σε αυτό που λέμε "λαϊκή δημοκρατία" αν και το μόνο απόλυτα σωστό και φωτεινό μοντέλο είναι η Αλβανία του Χότζα.
« Last Edit: November 12, 2012, 01:35:04 pm by National Bolshevik »

aristeros

  • Guest
πολύ ενδιαφέροντα αυτά που αναφέρεις .. ωστόσο είχα την εντύπωση ότι μετά απο την κρίσιμη περίοδο 2004-2005 όπου το όνομα της συρίας, μαζί με αυτό του ιράν,  είχαν θεωρηθεί οι άμεσοι επόμενοι στόχοι του αμερικάνικου και σιωνιστικού ιμπεριαλισμού έγινε μια κρίσιμη στροφή του καθεστώτος προς την "ελεύθερη" οικονομία (προφανώς ως μέσο αποσυμπίεσης της πολεμικής καταστάσεως) .. Συγκεκριμένα έγιναν σημαντικές περικοπές στις επιδοτήσεις αγροτικής παραγωγής οι οποίες σε συνδυασμό με περιόδους ανομβρίας οδήγησαν σε εσωτερική μετανάστευση της τάξης του 1.5 εκατομμυρίου ..Απελευθέρωση εισαγωγών σε εμπορεύματα της δευτερογενούς και άνοιγμα της εσωτερικής αγοράς στη διεθνή κίνηση εμπορευμάτων και χρήματος, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση της μικρομεσαίας τάξης και ανέλιξη της κρατικής κάστας και της συριακής-λιβανέζικης ελίτ .. Επίσης το ποσοστό αλεβιτων και χριστιανών στις θέσεις εξουσίας και στα κρίσιμα διοικητικά πόστα είναι φοβερά δυσανάλογο του ποσοστού των αντίστοιχων ομάδων στο σύνολο του πληθυσμού ..
σίγουρα ο ρόλος, της θυγατρικής της σια στις μουσουλμανικές χώρες αλ-καιντα, είναι γνωστός-κατακριτέος και αντιδραστικός μέχρι το μεδούλι ... αλλά αν δεχτούμε τα παραπάνω (για τα οποία έχω περιορισμένες πηγές και γενικότερα ελάχιστη γνώση πάνω στις κοινωνικές δομές του συριακού κράτους) μπορεί να αποτελούν στοιχείο της ταξικής φύσης της εξέγερσης στην συρία, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ στο αρχικό στάδιο της . Τέλος κάτι τέτοιο, για εμένα προσωπικά, θα σήμαινε οτι το μπααθικό κόμμα στερείτε της λαικής-εργατικής στήριξης , την οποία απολαμβάνει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό το ισλαμικό καθεστώς του ιράν , ακόμα και αν βάση θεωρίας δεν μπορεί να θεωρηθεί σοσιαλιστικό ..
αν θέλεις, μιας και έχεις ενημερωθεί πάνω στη περιοχή, πες μου κατα πόσο ισχύουν τα παραπάνω

National Bolshevik

  • Νταβατζής
  • Komkor
  • *****
  • Posts: 1633
  • Φήμη -3
    • View Profile
πολύ ενδιαφέροντα αυτά που αναφέρεις .. ωστόσο είχα την εντύπωση ότι μετά απο την κρίσιμη περίοδο 2004-2005 όπου το όνομα της συρίας, μαζί με αυτό του ιράν,  είχαν θεωρηθεί οι άμεσοι επόμενοι στόχοι του αμερικάνικου και σιωνιστικού ιμπεριαλισμού έγινε μια κρίσιμη στροφή του καθεστώτος προς την "ελεύθερη" οικονομία (προφανώς ως μέσο αποσυμπίεσης της πολεμικής καταστάσεως) .. Συγκεκριμένα έγιναν σημαντικές περικοπές στις επιδοτήσεις αγροτικής παραγωγής οι οποίες σε συνδυασμό με περιόδους ανομβρίας οδήγησαν σε εσωτερική μετανάστευση της τάξης του 1.5 εκατομμυρίου ..Απελευθέρωση εισαγωγών σε εμπορεύματα της δευτερογενούς και άνοιγμα της εσωτερικής αγοράς στη διεθνή κίνηση εμπορευμάτων και χρήματος, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση της μικρομεσαίας τάξης και ανέλιξη της κρατικής κάστας και της συριακής-λιβανέζικης ελίτ .. Επίσης το ποσοστό αλεβιτων και χριστιανών στις θέσεις εξουσίας και στα κρίσιμα διοικητικά πόστα είναι φοβερά δυσανάλογο του ποσοστού των αντίστοιχων ομάδων στο σύνολο του πληθυσμού ..
σίγουρα ο ρόλος, της θυγατρικής της σια στις μουσουλμανικές χώρες αλ-καιντα, είναι γνωστός-κατακριτέος και αντιδραστικός μέχρι το μεδούλι ... αλλά αν δεχτούμε τα παραπάνω (για τα οποία έχω περιορισμένες πηγές και γενικότερα ελάχιστη γνώση πάνω στις κοινωνικές δομές του συριακού κράτους) μπορεί να αποτελούν στοιχείο της ταξικής φύσης της εξέγερσης στην συρία, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ στο αρχικό στάδιο της . Τέλος κάτι τέτοιο, για εμένα προσωπικά, θα σήμαινε οτι το μπααθικό κόμμα στερείτε της λαικής-εργατικής στήριξης , την οποία απολαμβάνει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό το ισλαμικό καθεστώς του ιράν , ακόμα και αν βάση θεωρίας δεν μπορεί να θεωρηθεί σοσιαλιστικό ..
αν θέλεις, μιας και έχεις ενημερωθεί πάνω στη περιοχή, πες μου κατα πόσο ισχύουν τα παραπάνω
Ισχύει ότι έγινε στροφή στην ελεύθερη οικονομία, λόγω και της πτώσης της ΕΣΣΔ και του πολέμου του Κόλπου και του μετέπειτα δεύτερου πολέμου στο Ιράκ, άλλωστε ποτέ στη Συρία δεν καταργήθηκε παντελώς ούτε η αστική τάξη ούτε η ιδιωτική πρωτοβουλία. Και πράγματι ισχύει ότι στην αρχή της η εξέγερση είχε ταξική φύση και ουσιαστικά οι τζιχαντικές καφρίλες από το αντικαθεστωτικό στρατόπεδο άρχισαν μόνο όταν ο κυβερνητικός στρατός άρχισε να σφάζει αμάχους και η κατάσταση μεταλλάχτηκε από εξέγερση σε εμφύλιο πόλεμο. Το σίγουρο είναι ότι ο λαός και οι εργάτες, είτε το ένα καθεστώς επικρατήσει ή το άλλο, σκλάβοι θα συνεχίσουν να είναι.

Είναι πάντως απίστευτο το πώς μια εξέγερση που στην αρχή είχε τον ίδιο χαρακτήρα με τη μεγαλειώδη εξέγερση του αιγυπτιακού λαού, κατέληξε τόσο εύκολα να καπελωθεί από ακροδεξιούς φανατικούς ισλαμιστές, και ουσιαστικά να πάψει να είναι εξέγερση. Είναι γεγονός ότι στη μέση ανατολή οι εργαζόμενοι είναι ανάγκη να κάνουν δυνατή ιδεολογική μελέτη ώστε να αποκτήσουν ταξική συνείδηση, και προ παντός να συνειδητοποιήσουν ότι "ούτε θεός ούτε αφέντης".

αριστερος

  • Guest
Η άποψη μου πάνω σε αυτό είναι ότι πρέπει να έχουμε πάντα υπ'όψιν αυτό που μας δίδαξε η εγκαθίδρυση κομμουνιστικού καθεστώτος στην κίνα, ότι δηλαδή αμφισβητήθηκε η οικουμενικότητα της "θεωρίας των 5 σταδίων" του μάρξ ... Αν δεχτούμε τη παραπάνω αμφισβήτηση, της οποίας "πατέρας" είναι ο ίδιος, δεχόμαστε και ότι μια κοινωνία μπορεί να φτάσει στην εξέγερση και στη βίαιη κοινωνικοποίηση των εκάστοτε μέσων παραγωγής χωρίς να έχουν προϋπάρξει η ταξική διαπάλη όπως αυτή διαμορφώθηκε στις "σύγχρονες", από άποψη οικονομικοπολιτικών δομών και καπιταλιστικής παραγωγής, και "κοσμικές", από άποψη ανθρωπίνων δικαιωμάτων-διαχωρισμού κράτους εκκλησίας κλπ..., δυτικών κρατών. Αυτό όμως δεν μπορεί να σημαίνει την απουσία της, της ταξικής πάλης, από την καθημερινότητα των εκάστοτε εξεγερμένων...Το με ποια μορφή μπορεί να εκφραστεί αυτή η διαπάλη είναι κάτι που ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να ακολουθήσει οποιοδήποτε κίνημα από το αντιδραστικότερο μέχρι και την ίδια την αστική επανάσταση. Στην περίπτωση που συζητάμε (της μέσης ανατολής και δεν αναφέρομαι στην αλ κάιντα) το ισλάμ έχει υπάρξει φορέας αυτής της διαπάλης αλλά και εχθρός της λόγω της a priori αντιδραστικότητας του ως θρησκεία. Σε μια αλληλογραφία του μαρξ με τον ενγκελς μάλιστα αναφέρονται σε αυτή τη διπλή φύση του ισλάμ στις πρώιμες μουσουλμανικές κοινότητες όπου οι "έχοντες" παρέκκλιναν συχνά της "συνετής" θρησκευτικής ζωής, ακριβώς επειδή είχαν στην κατοχή τους πολύ πλούτο, και οι μη έχοντες, οι οποίοι αναγκάζονταν να περιφέρονται στις ερήμους για να βγάλουν τα προς το ζην, εξεγείρονταν συχνά εναντίον τους με αφορμή τον "αμαρτωλό" τρόπο ζωής τους αλλά με σκοπό την αναδιανομή του συσσωρευμένου πλούτου προς όφελος τους. Στην παρούσα φάση το ισλάμ ίσως να έχει να δώσει μια δυναμική στην ιστορική πορεία του άραβα εργαζόμενου, ο οποίος δεν δείχνει να είναι σε θέση να αναγνωρίσει την αιτία των δεινών του-ειδικά σε μια εποχή τέτοιας γενικευμένης επίθεσης από το διεθνές κεφάλαιο και τους κρατικούς-εθνικούς ιμπεριαλισμούς εναντίον του, γεγονότα που τον εμποδίζουν από το να αντιληφθεί την εκμετάλλευση του ντόπιου κεφαλαίου..Ελπίζω να είναι κατανοητό ότι συμφωνώ με την διαπίστωση σου σχετικά με τη συριακή εξέγερση (κάτι που προσωπικά πιστεύω ότι ισχύει και για Αίγυπτο,Τυνησία,Λιβύη(εκεί εξ'αρχής υπήρχε δάκτυλος της αλ καιντα) ), απλά θεωρώ ότι η θρησκεία εκεί μπορεί να παίξει το διπλό ρόλο που ανέφερα πιο πριν...

National Bolshevik

  • Νταβατζής
  • Komkor
  • *****
  • Posts: 1633
  • Φήμη -3
    • View Profile
Η άποψη μου πάνω σε αυτό είναι ότι πρέπει να έχουμε πάντα υπ'όψιν αυτό που μας δίδαξε η εγκαθίδρυση κομμουνιστικού καθεστώτος στην κίνα, ότι δηλαδή αμφισβητήθηκε η οικουμενικότητα της "θεωρίας των 5 σταδίων" του μάρξ ... Αν δεχτούμε τη παραπάνω αμφισβήτηση, της οποίας "πατέρας" είναι ο ίδιος, δεχόμαστε και ότι μια κοινωνία μπορεί να φτάσει στην εξέγερση και στη βίαιη κοινωνικοποίηση των εκάστοτε μέσων παραγωγής χωρίς να έχουν προϋπάρξει η ταξική διαπάλη όπως αυτή διαμορφώθηκε στις "σύγχρονες", από άποψη οικονομικοπολιτικών δομών και καπιταλιστικής παραγωγής, και "κοσμικές", από άποψη ανθρωπίνων δικαιωμάτων-διαχωρισμού κράτους εκκλησίας κλπ..., δυτικών κρατών. Αυτό όμως δεν μπορεί να σημαίνει την απουσία της, της ταξικής πάλης, από την καθημερινότητα των εκάστοτε εξεγερμένων...Το με ποια μορφή μπορεί να εκφραστεί αυτή η διαπάλη είναι κάτι που ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να ακολουθήσει οποιοδήποτε κίνημα από το αντιδραστικότερο μέχρι και την ίδια την αστική επανάσταση. Στην περίπτωση που συζητάμε (της μέσης ανατολής και δεν αναφέρομαι στην αλ κάιντα) το ισλάμ έχει υπάρξει φορέας αυτής της διαπάλης αλλά και εχθρός της λόγω της a priori αντιδραστικότητας του ως θρησκεία. Σε μια αλληλογραφία του μαρξ με τον ενγκελς μάλιστα αναφέρονται σε αυτή τη διπλή φύση του ισλάμ στις πρώιμες μουσουλμανικές κοινότητες όπου οι "έχοντες" παρέκκλιναν συχνά της "συνετής" θρησκευτικής ζωής, ακριβώς επειδή είχαν στην κατοχή τους πολύ πλούτο, και οι μη έχοντες, οι οποίοι αναγκάζονταν να περιφέρονται στις ερήμους για να βγάλουν τα προς το ζην, εξεγείρονταν συχνά εναντίον τους με αφορμή τον "αμαρτωλό" τρόπο ζωής τους αλλά με σκοπό την αναδιανομή του συσσωρευμένου πλούτου προς όφελος τους. Στην παρούσα φάση το ισλάμ ίσως να έχει να δώσει μια δυναμική στην ιστορική πορεία του άραβα εργαζόμενου, ο οποίος δεν δείχνει να είναι σε θέση να αναγνωρίσει την αιτία των δεινών του-ειδικά σε μια εποχή τέτοιας γενικευμένης επίθεσης από το διεθνές κεφάλαιο και τους κρατικούς-εθνικούς ιμπεριαλισμούς εναντίον του, γεγονότα που τον εμποδίζουν από το να αντιληφθεί την εκμετάλλευση του ντόπιου κεφαλαίου..Ελπίζω να είναι κατανοητό ότι συμφωνώ με την διαπίστωση σου σχετικά με τη συριακή εξέγερση (κάτι που προσωπικά πιστεύω ότι ισχύει και για Αίγυπτο,Τυνησία,Λιβύη(εκεί εξ'αρχής υπήρχε δάκτυλος της αλ καιντα) ), απλά θεωρώ ότι η θρησκεία εκεί μπορεί να παίξει το διπλό ρόλο που ανέφερα πιο πριν...
To κοράνι απαγορεύει το ελεύθερο εμπόριο και το δανεισμό, άρα ουσιαστικά απαγορεύει τις τράπεζες. Και είναι αλήθεια ότι στις ισλαμικές χώρες οι εκάστοτε μεγαλοκαπιταλιστές έχουν προ πολλού καταπατήσει αυτές τις εντολές του κορανίου, και φυσικά ο κλήρος δεν τους λέει τίποτα, γιατί απλά τις περισσότερες φορές ο κλήρος είναι οι ίδιοι μεγαλοαστοί ή μεγαλοφεουδάρχες.

Η ταξική πάλη πρέπει να υπάρχει ακέραιη και μετά την επαναστατική ανατροπή ενός καθεστώτος, μιας και η ιστορία της ΕΣΣΔ έδειξε ότι η σοσιαλιστική παραγωγή και οικοδόμηση χαλαρώνει όταν αμβλύνεται η ταξική πάλη ενώ αντίθετα γιγαντώνεται όταν και η ταξική πάλη οξύνεται. Οι κάθε λογής εχθροί του κράτους και της εργατιάς που έχει κατακτήσει την εξουσία, πάντα με κάποιο τρόπο θα υπάρχουν. Ο Λένιν αυτό εννοούσε όταν έλεγε ότι "όταν πάμε να κρεμάσουμε τον τελευταίο καπιταλιστή, θα βρεθεί ακόμα ένας για να μας πουλήσει το σκοινί". Μετεπαναστατικά δηλαδή χρειάζεται ισχυρός κεντρικός σχεδιασμός και κρατικός έλεγχος όπως τη δεκαετία του '30 στην ΕΣΣΔ, ώστε να πάει μπροστά ο σοσιαλισμός χωρίς προσκόμματα. Ειδικά όταν η κοινωνία δεν είναι έτοιμη για επανάσταση και δεν έχει περάσει από το στάδιο της επιμόρφωσης και προπαγάνδισης, δηλαδή όταν λίγοι μόνο είναι αυτοί που κάνουν την επανάσταση, πρέπει να ριζοσπαστικοποιείται η κοινωνία με "σταλινικό" τρόπο, γιατί αλλιώς ενυπάρχει ο κίνδυνος μεγάλο μέρος της κοινωνίας να κατρακυλήσει στον αστισμό, οπότε να γίνουν εν δυνάμει αντεπαναστάτες. Σε αυτό δηλαδή που καταλήγουμε είναι ότι και στη Μέση Ανατολή, όπου μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν έχει αποκτήσει ακόμα ταξική συνείδηση, πρέπει να ακολουθηθεί λενινιστική γραμμή μέχρι την ανατροπή του καθεστώτος, και σταλινική γραμμή αμέσως μετά από αυτή.

bodiroga

  • Krasnoarmeyets (Φαντάρος)
  • Posts: 31
  • Φήμη 0
    • View Profile
σαφέστατη η απάντηση σου.
And your filthy inherited wealthyness
Is the only thing that stinks more than your arrogance
But today we`ll put an end to this
Cause today is saturday
Good old rich kid bashing day


http://www.youtube.com/watch?v=FXnmuwVN8L8

mistermax

  • Marshal of the Soviet Union
  • ***********
  • Posts: 3917
  • Φήμη -17
    • View Profile
....... Σε αυτό δηλαδή που καταλήγουμε είναι ότι και στη Μέση Ανατολή, όπου μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν έχει αποκτήσει ακόμα ταξική συνείδηση, πρέπει να ακολουθηθεί λενινιστική γραμμή μέχρι την ανατροπή του καθεστώτος, και σταλινική γραμμή αμέσως μετά από αυτή.

δλδ, σε ποια περιπτωση δεν ισχυει αυτο;;;;  ::)
Εμεις ξερουμε πως δεν ειναι ολοι Αναρχικοι. Μονο αυτοι ειναι οι σωστοι, οι προκαθορισμενοι για την Ουτοπια. Τι σημασια εχουν οι υπολοιποι; Οι υπολοιποι ειναι απλως η ανθρωποτητα. Πρεπει να υπερεχει κανεις της ανθρωποτητας μεσω της ρωμης, μεσω του υψους της ψυχης, μεσω της περιφρονησης.

National Bolshevik

  • Νταβατζής
  • Komkor
  • *****
  • Posts: 1633
  • Φήμη -3
    • View Profile
....... Σε αυτό δηλαδή που καταλήγουμε είναι ότι και στη Μέση Ανατολή, όπου μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν έχει αποκτήσει ακόμα ταξική συνείδηση, πρέπει να ακολουθηθεί λενινιστική γραμμή μέχρι την ανατροπή του καθεστώτος, και σταλινική γραμμή αμέσως μετά από αυτή.

δλδ, σε ποια περιπτωση δεν ισχυει αυτο;;;;  ::)
σε περιπτώσεις όπου ολόκληρο το προλεταριάτο έχει αποκτήσει πολύ πριν την επανάσταση την ταξική συνείδηση που χρειάζεται για να γίνει αυτή. Τότε μπορεί υπό προϋποθέσεις μέχρι και μονομιάς άλμα στον κομμουνισμό να επιτευχθεί, χωρίς τα ενδιάμεσα στάδια. Δηλαδή αυτό που πήγε να κάνει ο Μάο στην Κίνα και απέτυχε επειδή το προλεταριάτο και η αγροτιά ήταν ακόμα σε πρωτόγονη κατάσταση, μπορούσε να είχε γίνει στην Ισπανία. Οι μαρξιστές-λενινιστές πάντως πιστεύουμε ότι ο σταλινισμός είναι η μόνη μορφή της μαρξιστικής θεωρίας που μπορεί να εφαρμοστεί σήμερα στον περισσότερο κόσμο, όπου το προλεταριάτο ακόμα και σήμερα είτε έχει αλλοτριωθεί από τον καπιταλισμό είτε έχει αποδυναμωθεί από το ρεφορμισμό-ρεβιζιονισμό. Μόνο όταν η εργατιά έχει φτάσει να είναι καθ' όλα επαναστατική τάξη σε όλο τον κόσμο, μπορεί να στερεωθεί ο κομμουνισμός με μια διεθνή επανάσταση. Οποιαδήποτε προσπάθεια διεθνούς επανάστασης αυτή τη στιγμή είναι καταδικασμένη να πνιγεί στο αίμα, και πονάω που το λέω.