Η καπιταλιστική αναδιάρθρωση είναι ο μετασχηματισμός της (κοινωνικής) παραγωγής στο καπιταλισμό. Χρησιμοποιείται από τον καπιταλιστή Φόρντ για να περιγράψει τον αντίκτυπο της εισαγωγής της πρώτης κινούμενης αλυσίδας συναρμολόγησης στην  μαζική παραγωγή των εργοστασίων του, με τους εργάτες σε σταθερές θέσεις και τις μηχανές σε μια συνεχή κίνηση ανάμεσά τους, και στην βιομηχανική παραγωγή γενικότερα.
  " Με ελάχιστη αρχική πρώτη ύλη τεράστια παραγωγή!" "Αυτό" το "κάνει" η τεχνολογία και το εκμεταλλεύεται ο καπιταλισμός. Αυτή είναι η φύση του, αυτή της εκμετάλλευσης και του παρασιτισμού. Τι είναι εκείνο που παράγει τον πλούτο, όχι μόνο τον ατομικό αλλά και τον συλλογικό / κοινωνικό(όπως τα τεχνολογικά ευρήματα); Το χρήμα, “από μόνο του”, οι εργοδότες “από μόνοι τους”, ή η εργασία;
 Αντιθέτως η ατομική ιδιοκτησία αποτελεί μια έννοια εφευρεμένη  από τους, ανά τους χρόνους, εκμεταλλευτές μας. Μπροστά στην αδυναμία των καπιταλιστών να δικαιολογήσουν ως έννοια αυτή την ζωτική, για την κυριαρχία τους, αφυσικότητα κρύβονται πίσω από το αστικό "δίκαιο" και από το αστικό κράτος και παρακράτος, που μέσω του μονοπωλίου της βίας, τους προστατεύει από τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου, την εργατική τάξη.
 Θέματα ανταγωνισμού σε μία ταξική κοινωνία άνισων ευκαιριών δεν υφίσταται. Φράσεις του "στυλ"   "κινδυνεύεις να χάσεις" και "Περνάμε καλύτερα επί αλλοτρίωσης" δείχνουν το μέγεθος της καρκινικής επίδρασης που έχει αυτό το σύστημα στην κοινωνία (και ότι έχεις μικρό πουλί πέραν της μικρής νόησης).
 Ο κόσμος,ως δυναμική, δεν ταυτίζεται με την άποψη σου για αυτόν και ούτε με τον μικρόκοσμο του μυαλού σου. Διέπεται από νόμους αντικειμενικούς οι οποίοι όσον αφορά την ιστορική εξέλιξη και την πολιτική οικονομία έχουν καθοριστεί σε ικανοποιητικό επίπεδο από τον ιστορικό και διαλεκτικό υλισμό της μαρξιστικής φιλοσοφίας και της εξέλιξης της. Σύμφωνα με αυτή τη κοσμοθεωρία, φράσεις όπως "Ο κόσμος ζει καλύτερα" είναι αντιδραστικές και οπισθοδρομικές. Επειδή ζεις καλύτερα εσύ, η οικογένεια σου, η γειτονιά σου ή η "χώρα" σου, πράγμα αδύνατο σε ένα κράτος-έθνος βασισμένο στην εκμετάλλευση της εργασίας, δεν σημαίνει ότι ο κόσμος θα σταματήσει να εξελίσσεται, ούτε ότι ο ταξικός ανταγωνισμός θα σταματήσει να υφίσταται. Στόχος είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και η παραγωγή με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξης και όχι των κερδών των καπιταλιστών. Μέχρι να συμβούν αυτά κάθε μορφή τεχνολογίας λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος των αφεντικών και την περαιτέρω εντατικοποίηση της ταξικής διαστρωμάτωσης. Ιδεαλιστικές μαλακίες του τύπου η τεχνολογία είναι "καλή" ή "κακή" δεν υφίστανται, όπως δεν υφίσταται κάποιο λογικό επιχείρημα στον δυϊστικό λόγο σου.
Διέγραψε την απάντηση σου με το βίντεο περί νανοτεχνολογίας για να μείνουν μόνο τα σχετικά με το θέμα