Max, μπορούμε να διαφωνήσουμε όσο θες στην ερμηνεία αλλά ας συμφωνήσουμε τουλάχιστον στα δεδομένα:
1. Τα παιδάκια δεν είναι ιδοκτήτες του σάντουιτς ή των πιάτων λόγω εργασίας(=παραγωγικής διαδικασίας). Δεν είναι παραγωγοί.
2. Εγώ θεωρώ ότι δεν είναι ούτε λόγω παραχώρησης γιατί κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στο βίντεο. Εσύ λες

Εδω εχουμε ΑΝΑΡΧΙΚΟ προτυπο, γιατι τα ιδια τα παιδακια που ειναι ιδιοκτητες του σαντουιτς, χωρις κεντρικη καθοδηγηση, εκπληρωνουν την αλληλεγγυη.
Τωρα στα παιδάκια, ειναι φανερο πως εχουν αντιληψη της ιδιοκτησιας, γιατι το καθε παιδακι που θα ανοιξει τον πιατο που ειναι μπροστα του, αντανακλαστηκα χαιρεται ή λυπάται απο το περιεχομενο που (δεν) θα αντικρύσει. Αρα το καθε παιδάκι εχει αντιληψη της ιδιοκτησιας του, που τοσο αυθαιρετα αρνίεσαι. Μια ιδιοκτησια που ηρθε για Χ λογους, τα οποια καήμενα παιδακια δεν εχουν ιδεα.

Εδώ υποθέτεις μια αυθόρμητη αντανακλαστική αντίληψη ιδιοκτησίας (μήπως ρε συ αρχίζεις και καταλαβαίνεις την αγορά και την κοινωνία ). Δεν έχεις άδικο. Είναι όμως ιδιοκτησία που ήρθε (ας πούμε με τον τρόπο που λες) σε πράγμα άλλου. Δεν το παρήγαγε το παιδί, δεν το αντάλλαξε (αγόρασε) με τον κόπο του.

Είναι εύκολο να μοιράζεσαι κάτι που δεν έχεις και ακόμα πιο εύκολο να μοιράζεσαι κάτι που δεν έχεις και νομίζεις ότι έχεις. Ο άνθρωπος και αλληλεγγύη δείχνει και μοιράζεται πράγματα (πιο τρανό παράδειγμα είναι οι χιλιάδες ώρες που θα κοπιάσουν οι γονείς αυτών των παιδιών για να τα φροντίσουν). Και κανείς δεν τους περιορίζει. Μπορείς ελεύθερα να χαρίσεις ότι έχεις και δεν έχεις, και να δουλεύεις και να χαρίζεις την παραγωγή σου. Ποτέ κανένας δεν το απαγόρευσε αυτό. Αλλά ακόμα στην σοσιαλιστική αναρχία δεν φτάσαμε.

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ