Κοίτα, όταν μιλάω για βιβλιογραφία δε θα σου τη δώσω σε φορμά APA ή Harvard. Σου λέω το απλό: Ψάξε στο mises.org, το lewrockwell.com, σελίδες που να περιέχουν 'anarcho-capitalism' ή/και 'voluntaryism'/'voluntarism'. Είσαι στο 2015. Λογικά διαθέτεις ευρυζωνική σύνδεση, ακόμα και αν οι σελίδες αυτές είναι προσβάσιμες και για χιμπατζή με dial-up από τη Σουαζιλάνδη.

Πώς περιμένεις να σε πάρω στα σοβαρά όταν αρνείσαι με πείσμα να κάνεις τη δική σου έρευνα ΠΡΙΝ αρχίσεις τη συζήτηση;

Συνεχίζουμε παρακάτω, επί του θέματος:

Η φράση από την οποία κρέμεσαι στην αρχική ανάρτηση είναι στο ίδιο μήκος κύματος με τα αναρχίδια του ιντιγίδια που μας κατηγορούν, επειδή ο Adam Smith ανέφερε ΜΙΑ φορά στην ιστορία το περίφημο «αόρατο χέρι». Πρέπει να αντιληφθείς ότι πέρα από τον ουτοπισμό (αν όχι σολιψισμό) σου, οι άνθρωποι είναι άνθρωποι και όχι θεοί. Μπορώ να σου βρω άπειρες μαλακίες που μπορεί να έχει πει ο Κροπότκιν ή και ο Μπακούνιν (ειδικά τον τελευταίο τον εκτιμώ προσωπικά), χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι ιδιαίτερο. Άνθρωποι είναι, δεν μπορούν να είναι συνέχεια σωστοί. Συνήθως αυτό το αντιλαμβάνεται κάποιος μετά τα πρώτα στάδια της εφηβείας. Οι αριστεροί προφανώς έχουν μείνει ακόμη εκεί.

Εγώ δε δίνω έμφαση στο τι όνομα θα έχουμε, διότι δεν ασχολούμαι με επιφανειακές μαλακίες. Όσο αυνανίζονται τα κοπρόσκυλα του ιντιγίδια σχετικά με το πόσο ιδιαίτεροι είναι (snowflakes), το κράτος μας γαμάει ασάλιωτα.

Επιπλέον, δεν υφίστανται πνευματικά δικαιώματα μαζί με τη λέξη αναρχία. Το όνομα δεν το «έχετε» εσείς. Δε σας «ανήκει». Για την ακρίβεια αν ανοίξουμε αυτή την ιστορία, αναγκαία θα αναφερθούμε στον Προυντόν (ΑΣΤΟΣ) και σε άλλους το ίδιο αστούς με τον ίδιο.

Ένας καλός χαρακτηρισμός του τι υποστηρίζουμε είναι το "laissez faire".

Όμως διακρίνω συμπλέγματα και, δυστυχώς για σένα μαξ, δεν είναι μόνο δικά σου προσωπικά, αφού εσύ μάλλον είσαι από τις καλές περιπτώσεις που δεν είναι απολύτως χαμένες. Οι mainstream «αναρχικοί» είναι στην ουσία αριστεροί και ΕΝΤΟΣ του πολιτικού φάσματος, δηλαδή. Χαρακτηρίζονται από αυτοαναίρεση, defeatism. Θέλουν να αυτομαστιγώνονται και να είναι οι χαμένοι της ιστορίας. Εκεί είναι η διαφορά μας. Εγώ άρχισα να αυτοπροσδιορίζομαι αναρχικός διότι πίστευα/πιστεύω ότι οι ιδέες μου αντιστοιχούν στην πραγματικότητα, δηλαδή είναι φυσικά νικήτριες. Για μένα αυτή η νίκη έρχεται μέσα από την καινοτομία, την παραγωγή πλούτου, την υπευθυνότητα και την επιχειρηματικότητα. Και αν λυπάμαι για κάτι που μαστίζει το σύνολο των αναρχικών, αυτό είναι η τάση για αυτομαστίγωμα, η νοοτροπία του δούλου και του θύματος, της ανθρωποθυσίας.