Οπως είπε η θρυλλική Ψαριαλένα, της οποίας τα λογια αντηχουν στην αιωνιότητα!

http://webwar.byethost7.com/index.php/topic,15545.msg176917.html#msg176917

Re: η παρανομία είναι η μισή αρχοντιά (Ovella Negra)

« Απάντηση #9 στις: Μάρτιος 25, 2011, 03:10:25 μμ »

Το σπάσιμο της κλειδαριάς είναι μια άκρως συμβολική πράξη, από μία «χούφτα» νέων ανθρώπων που αρνήθηκαν να κάνουν τα «στραβά» μάτια σε όσα συμβαίνουν γύρω τους, και αποτελεί σαφέστατα ρωγμή στο αστικό σύστημα, καθώς σηματοδοτεί τη δράση άλλου ένα αλληλέγγυου, αυτοργανωμένου πυρήνα αντίστασης και ελεύθερης έκφρασης.

ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΟΛΟΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΙΩΘΟΥΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ
ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

Ο μαρξ δεν θα μπορουσε να το πει καλύτερα. 

Η ψευδαίσθηση ότι η ιδιοκτησία φιλήσυχων ανθρώπων στηρίζεται στη βια, για να δικαιολογηθεί η βια αποτελεί το άκρον άοτον της κτηνωδίας. Αυτό που μας λέει ο κουφιοκεφαλάκιας είναι ότι νομιμοποίεσαι να συμπεριφέρεσαι σαν ζώο και να ασκείς βια όπως και όταν σου καβλώσει, επειδή κάποιοι, υπότιθεται, έκαναν έτσι 500 χρόνια πριν.


Στο Καπιταλιστικό σύστημα η Γη αποκτάται με το μυαλό. Τα ζώα αποκτούν τη γη τους με τη βια.

τσεκ γιουρ ντατα

Ορίστε τι λέει και η επιστήμη:

One might expect better property rights to decrease the propensity to migrate by improving economic conditions in the reform area. However, this titling reform increased land liquidity and actually promoted migration by easing financial constraints and decreasing opportunity costs.


Τη σημασία των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων για την ευμάρεια έχει υπογραμμίσει και ο De Soto (1 και 2)


Αυτός ο μύθος με τους ιδιοκτήτες Γης που είχαν Γη χωρίς να κάνουν τίποτα και χωρίς να την αξίζουν αποτελεί παρερμηνεία της αντικαπιταλιστικής εποχής του Μαρξ, ο οποίος ζούσε πλουσιοπάροχα και έκανε παρέα μόνο με άτομα της αριστοκρατίας τα οποία είχαν τίτλους ευγενείας (προνόμια από το Κράτος) με τους οποίους συντηρούσαν τις εκτάσεις τους, πολλοί εξ αυτών χωρίς να τις αξίζουν. Ο Μαρξ και οι λοιποί ληστοσυμμορίτες μπέρδεψαν την κρατική ισχύ που είχαν αυτοί οι συνδαιτημόνες τους με τους τίτλους ιδιοκτησίας, τους οποίους όμως συντηρούσαν δια της κρατικής ισχύος (φορολογίας).

Επίγονοι αυτών των αριστροκρατών είναι οι δημόσιοι υπάνθρωποι, οι οποίοι, λόγω της απονομιμοποίησης του Κράτους είναι πολυπληθέστεροι και σχετικώς λιγότερο ισχυροί (έκαστος). Όσο η ιδέα του Κράτους ήταν ισχυρή, μπορούσαν να ψωμίζονται 2 εις βάρος των 98. Αλλά η ανθρωπότητα προόδευσε και το Κράτος έχασε τη νομιμοποίησή του. Έτσι επιστρατεύτηκε η δημοκρατία και η λεία των 2 μοιράστηκε σε 10 ή και 20, οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους υπόλοιπους 90 ή 80 και με όπλα τους τις πελατειακές σχέσεις και τη μαζική προπαγάνδα πασχίζουν να διατηρήσουν το ίδιο παρασιτικό σύστημα του αχρηστοκρατικού παρελθόντος. Πρώτα αχρηστοκρατία, τώρα αχρηστερά. Όμως ο παρασιτισμός πεθαίνει. Ο κόσμος αποκτά συνείδηση και σύντομα οι Λαοί, με πρωτοπόρα την Ελλάδα ελπίζω, θα αποτινάξουν τα δεσμά του κρατικισμού και θα απελευθερώσουν τις παραγωγικές τους δυνάμεις τσακίζοντας τα παράσιτα και καταργώντας τη δουλεία του φόρου.