όπου υπήρχαν μικροτραυματισμοί πολιτών το δικαστήριο έλαβε υπόψη ότι η αστυνομία παρά τα δύο προειδοποιητικά τηλεφωνήματα δεν απέκλεισε το χώρο και έθεσε σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, και μάλιστα μια γυναίκα που τραυματίστηκε έλαβε αποζημίωση από το δημόσιο, δηλαδή τον Έλληνα φορολογούμενο γι αυτό το λόγο, ενώ κάποιοι αστυνομικοί του κέντρου άμεσης δράσης τιμωρήθηκαν με πρόστιμα για λανθασμένους χειρισμούς στο ζήτημα αυτό, αφού η αστυνομία παραδέχτηκε τελικά ότι η υπηρεσία έθεσε σε κίνδυνο ζωές Λευκών και Ελλήνων ανθρώπων. Υπάρχουν εκθέσεις της Αμερικάνικης Πρεσβείας στην Ελλάδα που αναφέρουν ότι τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα ρισκάρουν πολύ στις ενέργειές τους για να μην πληγούν πολίτες. Η ίδια η ιστορία αποδεικνύει ότι πάντα λαμβάναμε μέτρα και δεν αδιαφορούσαμε για τις ζωές πολιτών ασχέτως με το Στόχο. Στο Μοναστηράκι, όπως λέει και η ίδια η δικογραφία, οι τραυματισμοί των δύο τουριστών έγιναν από θραύσματα και όχι απευθείας από τις βολίδες του όπλου. Τα τραύματα των δύο ανθρώπων αυτών ήταν στο πόδι πράγμα που σημαίνει ότι οι πυροβολισμοί ήταν χαμηλά. Άρα δεν στόχευα καν αυτούς τους ανθρώπους. Πώς γίνεται τώρα να κατηγορούμε για απόπειρες ανθρωποκτονιών αυτών των ανθρώπων με το σκεπτικό ότι αποδεχόμουνα το ενδεχόμενο να σκοτωθούν πολίτες; Εδώ περισσεύει η υποκρισία. Σε τρεις υποθέσεις των ενεργειών μας η αστυνομία έθεσε σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Μία φορά στο Σύνταγμα, στο Υπουργείο Οικονομίας, που με την ηλιθιότητα τους δεν απέκλεισαν το χώρο. Μία φορά στο Υπουργείο Απασχόλησης (δηλαδή μάνατζμεντ των ΔΟΥΛΩΝ) όπου ο ειδικός φρουρός του χώρου διέταξε άστεγο πολίτη να μεταφέρει το σακίδιο με τη βόμβα από την είσοδο του Υπουργείου λίγα μέτρα παραπέρα. Η τρίτη περίπτωση ήταν στο Χρηματιστήριο όπου η αστυνομία δεν ειδοποίησε καν κάποιους φύλακες γειτονικών κτηρίων να φύγουν. Υπάρχει όμως και μια άλλη περίπτωση όπου οι αστυνομικοί έχουν σκοτώσει λάθος άνθρωπο σε επιχείρηση σύλληψης παρανόμου και δεν υπήρξε καμία συνέπεια. Το Φλεβάρη του 2010 σε επιχείρηση σύλληψης του Συναγωνιστή Μαριάν Κόλα στο Βύρωνα, οι αστυνομικοί σκότωσαν με 9 σφαίρες έναν άσχετο, τον Νίκολα Τόντι. Κανένας δεν κατηγορήθηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Και ο τότε υπουργός Δημοσίας Τάξης (ή μάλλον κρατικής τρομοκρατίας) Χρυσοχοϊδης είχε δηλώσει ότι μπορεί να αφαιρέθηκε μία ανθρώπινη ζωή αλλά το σημαντικό είναι ότι συνελήφθησαν δύο κακοποιοί. Εδώ περισσεύει η υποκρισία για την αξία της ανθρώπινης ζωής. Οι αστυνομικοί πρωτίστως ενδιαφέρονται για την ζωή των αφεντικών τους που προστατεύουν και των συναδέλφων τους. Το ίδιο ισχύει για τους πολιτικούς, τους αξιωματούχους του κράτους και τους καπιταλιστές οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τη ζωή των ταξικά ομοίων τους, δηλαδή των κρατικοδίαιτων παρασίτων, ενώ τη ζωή την έχουνε γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια. Έχουν το θράσος να με κατηγορούν για απόπειρες ανθρωποκτονίας αυτοί που με την πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας που εφαρμόζουν ευθύνονται για μαζικούς θανάτους, για 4000 αυτοκτονίες, για θανάτους ανθρώπων από τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, ευθύνονται για ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε, ευθύνονται για εκατομμύρια ανέργους, ευθύνονται για την εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού.
Κατηγορείσαι για δύο ένοπλες ληστείες τραπεζών. Θεωρείς ότι οι ληστείες τραπεζών είναι επαναστατική πράξη;
Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, οι απαλλοτριώσεις των ληστρικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, που στηρίζονται στο Κράτος, καθώς και η φοροδιαφυγή, μπορεί να θεωρηθούν μέρος μιας πολιτικής επαναστατικής δραστηριότητας. Τέτοια περίπτωση είναι οι απαλλοτριώσεις για τη χρηματοδότηση του αντάρτικου όπως έχει αποδειχτεί. Ιστορικά όλες οι οργανώσεις αντάρτικου, οι Τουπαμάρος, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, η RAF, η Action Direct έχουν καταφύγει σε απαλλοτριώσεις τραπεζών, ξέπλυμα "βρώμικου χρήματος" και "φοροδιαφυγή" για να χρηματοδοτήσουν τη δράση τους. Απαλλοτριώσεις τραπεζών έχουν κάνει και οι Ισπανοί αναρχικοί και οι μπολσεβίκοι, ακόμα και οι αντάρτες της 3ης μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού στην Πελοπόννησο, οι οποίοι προέβησαν σε απαλλοτριώσεις υποκαταστημάτων της Εθνικής Τράπεζας στα Καλάβρυτα και στην Αμαλιάδα το 1948 κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Όταν όμως οι απαλλοτριώσεις είναι μια εξατομικευμένη επιλογή, ακόμα και αν είναι μια συνειδητή πράξη, τότε δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα επάγγελμα που δεν έχει σχέση με πολιτική και επαναστατική δράση, αφού από μόνες τους δε συνιστούν κοινωνική πολιτική πρόταση. Και σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν αρκετοί από τους κοινωνικούς κρατούμενους οι οποίοι είναι στη φυλακή για αυτό το λόγο. Είτε στη μία εκδοχή είτε στην άλλη, αφού αυτές οι πράξεις δεν στρέφονται κατά απλών πολιτών αλλά εναντίων των κρατικοδίαιτων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και του φορομπηχτικού Κράτους, τα οποία με όπλο την νομιμοποιημένη κλοπή των φόρων και του πληθωρισμού ληστεύουν τους λαούς, παίρνουν τα σπίτια και την περιουσία αυτών που δεν μπορούν να ξεχρεώσουν , τότε δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτό. Με την κρίση που ζούμε οι τράπεζες (οι στηριζόμενες στο κράτος), ντόπιες και ξένες, ευθύνονται για τη φτώχεια και την εξαθλίωση του λαού. Ευθύνονται για την ανεργία, για την πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας που εφαρμόζουν. Με την κρίση ολοένα και περισσότερο ο κοινωνικός πλούτος αναδιανέμεται από την κοινωνική βάση και καταλήγει στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών. Ας μην ξεχνάμε ότι οι πολυεθνικές τράπεζες κάποιες από τις οποίες ήταν κάτοχοι του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού χρέους (δηλαδή είχαν τα μέγιστα πιθανά κέρδη από την επιτυχή φοροκλοπή του ελληνικού λαού) ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας ελέγχοντας το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας και του εμπορίου. Δε βρίσκω λοιπόν τίποτε εγκληματικό στις απαλλοτριώσεις κρατικής "περιουσίας" είτε είναι μέρος μιας πολιτικής επαναστατικής δράσης, είτε είναι εξατομικευμένες επιλογές. Χωρίς να θέλω να μπω σε λεπτομέρειες όσον αφορά τις συγκεκριμένες κατηγορίες που μου αποδίδονται για δύο απαλλοτριώσεις ληστρικών κρατικοδίαιτων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι εφόσον ήμουν στην παρανομία δεν θα μπορούσα να δουλέψω ως μισθωτός εργαζόμενος, διότι το παρασιτικό κρατικό μόρφωμα με εμπόδιζε να δουλέψω, μέσω νομοθεσίας που δημιουργήθηκε με πρόσχημα την "προστασία" του εργαζόμενου. Η επιβίωσή μου αναγκαστικά εξαρτιόταν από τέτοιου είδους απαλλοτριώσεις.
Γιατί ήθελες να φύγεις εσπευσμένα από τον Ευαγγελισμό;
Οι συνθήκες νοσηλείας στον Ευαγγελισμό, ένα κρατικό ουρητήριο με ιατρικό παράρτημα προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Βρισκόμουν όλο το 24ωρο σε ένα δωμάτιο-κελί με τους κουκουλοφόρους της Αντιτρομοκρατικής γύρω από το κρεβάτι μου, το φως ήταν αναμμένο όλο το 24ωρο, φυσικά με πρόσχημα τους λόγους ασφαλείας. Για λόγους ασφαλείας φυσικά όταν μου έβγαλαν τον καθετήρα επιχείρησαν, με άνωθεν εντολές όπως μου είπε ο επικεφαλής αστυνομικός, να με καθηλώσουν στο κρεβάτι δένοντας το αριστερό μου χέρι με χειροπέδες. Αντέδρασα ξηλώνοντας τους ορούς με την αντιβίωση και είπα στους γιατρούς ότι δε θα δεχτώ καμία αγωγή και θα αρχίσω απεργία πείνας. Για να πάω τουαλέτα έπρεπε η πόρτα της τουαλέτας να είναι ορθάνοιχτη πάλι φυσικά για λόγους ασφαλείας για να μπορούν να επιτηρούν οι κουκουλοφόροι. Να προσθέσω βέβαια ότι οι εξετάσεις πριν μου χειρουργήσουν το χέρι έγιναν παρουσία κουκουλοφόρων της ΕΚΑΜ, αλλά και στο χειρουργείο πριν μου χορηγήσουν την ολική αναισθησία παρατήρησα ότι οι αστυνομικοί είχαν ντυθεί με ιατρικές φόρμες και θα παραβρίσκονταν όταν με χειρουργούσαν, πάλι φυσικά με την επίκληση λόγων κρατικής (αν)ασφαλείας. Υπό αυτές τις συνθήκες προτίμησα να επισπεύσω τη μεταγωγή στο νοσοκομείο κρατουμένων των φυλακών Κορυδαλλού. Να προσθέσω ότι και στο νοσοκομείο κρατουμένων εφάρμοσαν καθεστώς απομόνωσης κατά παράβαση του ίδιου του σωφρονιστικού κώδικα που υποτίθεται ότι έχουν υποχρέωση να εφαρμόσουν. Για δύο μέρες με είχαν κλεισμένο σε κελί, σε απομόνωση ώσπου να αποφανθεί η διευθύντρια και το συμβούλιο της φυλακής σε τι καθεστώς θα με κρατούσαν. Τελικά, αποφάσισαν ότι θα βγαίνω 4 ώρες έξω από το κελί σε ένα διάδρομο όχι μεγαλύτερο των 10 μέτρων όπου είχα πρόσβαση σε τηλέφωνο, όμως συνέχιζα να είμαι σε καθεστώς απομόνωσης αφού δεν μπορούσα να έρθω σε επαφή με άλλους κρατούμενους, ενώ μου είχαν απαγορεύσει τον προαυλισμό τον οποίο κάθε κρατούμενος δικαιούται. Αρχές όπως το Habeas Corpus έχουν καταργηθεί με εντολή Σαμαρά και της ελλαδικής Χούντας.
Θεωρείς ότι ο Επαναστατικός Αγώνας έχει ερείσματα στην κοινωνία;
Πιστεύω ότι αν μια ένοπλη επαναστατική οργάνωση έχει μια τέτοια δράση που έχει ως αιχμή τα προβλήματα του Λαού (Volk) και της κοινωνίας, εφόσον οι ενέργειές της στρέφονται κατά των καταπιεστών και των εκμεταλλευτών του λαού, κατά αυτών που τον ληστεύουν, τον εξαθλιώνουν και τον δολοφονούν, τότε είναι λογικό παρά την πλύση εγκεφάλου που κάνουν τα πορνοκάναλα και γενικότερα τα ΜΜΕ παρουσιάζοντας τα μέλη των ένοπλων οργανώσεων ως αντικοινωνικά και εγκληματικά τέρατα ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να επικροτεί τις ενέργειες των αντάρτικων οργανώσεων κάθε απόχρωσης. Επειδή λοιπόν η δράση του Επαναστατικού Αγώνα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, πιστεύω ότι ναι, έχει ερείσματα στην κοινωνία. Πιστεύω ότι πολλοί θα ήταν διατεθειμένοι στις σημερινές συνθήκες να πάρουν τα όπλα, να πάρουν τα καλάσνικοφ και να ξεκαθαρίσουν τους δήμιους του λαού, τα παράσιτα του κράτους και κάθε στηριζόμενο χρηματικά στα λεφτά που βγήκαν από το αίμα των παραγωγών. Όμως γι αυτό χρειάζεται ένα επαναστατικό κίνημα για να τους οργανώσει. Το ότι ο Επαναστατικός Αγώνας έχει έρεισμα αποδεικνύεται από το ότι το κράτος μας έχει επικηρύξει με 2 εκ. ευρώ, ένα για μένα και ένα για τη Συναγωνίστρια Πόλα Ρούπα. Αν το κράτος είχε την καθολική συναίνεση και είχε κατορθώσει να πείσει ότι η δράση μας στρέφεται κατά της κοινωνίας και του Έθνους δε θα χρειαζόταν να καταφύγει στο ποταπό μέτρο της επικήρυξης, δηλαδή της επί χρήμασι κατάδοσης, δηλαδή της πριμοδότησης των δοσίλογων, αλλά θα στηριζόταν στην εθελοντική, και με αίσθημα κοινωνικής τάχα ευθύνης, κατάδοση. Το πόσο ποταπό και απεχθές είναι να είναι κάποιος ρουφιάνος και μάλιστα επί πληρωμή αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ακόμα και οι Γερμανοί πριν αποχωρήσουν το 1944 από την Αθήνα εκτέλεσαν όλους τους διερμηνείς και τους πληροφοριοδότες τους. Το ποιος έχει κοινωνικό έρεισμα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι εγώ, ο Μαζιώτης, ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα μπορώ να κυκλοφορήσω στο δρόμο και στην κοινωνία όπως έγινε όταν αποφυλακιστήκαμε το 2011 και όλος ο κόσμος μας ήξερε. Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου, οι υπουργοί των μνημονιακών κυβερνήσεων, οι βουλευτές που ψήφισαν τα μνημόνια και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο χωρίς ένοπλη συνοδεία και σωματοφύλακες;
Αν είχες την ευκαιρία να στείλεις ένα μήνυμα στην Πόλα τι θα της έλεγες;
Θα της έλεγα ότι είμαι καλά και με ηθικό ακμαίο, να μείνει ελεύθερη να μεγαλώσει τον γιό μας και ότι παρά τις απώλειες ο αγώνας συνεχίζεται.
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΑΖΙΩΤΗ. ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΥΠΟΚΛΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Home
Search
Calendar
Arcade
Members
Login
Register